Reacties

Rusland en Belarus worden niet uitgenodigd voor de Olympische Zomerspelen volgend jaar in Parijs, meldde het Internationaal Olympisch Comité eind juli. Onduidelijk is of Russische en Belarussische sporters wel individueel en onder neutrale vlag mogen deelnemen. In deel 6 van een debat over de Spelen herinnert de Russische fotograaf Oleg Klimov zich de kortstondige ontspanning in Rusland tijdens het wereldkampioenschap voetbal van 2018. Volgens Klimov bewees dat voetbaltoernooi dat topsport nog steeds een surrogaat voor echte oorlog is. Laat sport een strikt individuele wedstrijd zijn. Stop met landenteams, betoogt Oleg Klimov. 

Over twaalf maanden beginnen in Parijs de Olympische Zomerspelen. Het IOC worstelt met de vraag of en onder welke voorwaarden Russische en Belarussische sporters zouden mogen meedoen. Volgens Gerard Dielessen, ex-directeur de Nederlandse sportkoepel NOC*NSF, moeten individuele atleten niet a priori worden geweerd in Parijs. In de sport draait het om ‘insluiting’ en niet om ‘uitsluiting’, aldus Dielessen, die erbij was toen president Poetin zichzelf in Sotsji in 2014 bij koning Willem-Alexander opdrong voor een biertje. Deel 5 in een serie beschouwingen.

Over een jaar vinden in Parijs de Olympische Zomerspelen plaats. Het IOC heeft nog geen eigen standpunt over de vraag of (Wit)Russische sporters dan mogen meedoen. Volgens voormalig schaakkampioen Genna Sosonko is de catastrofe die Rusland in Oekraïne heeft aangericht zo groot, dat elk sporttoernooi erbij in het niet valt. Elke Russische sporter zal door het Kremlin worden gebruikt voor (heimelijke) oorlogspropaganda, weet Sosonko die dat zelf in zijn carrière ook heeft moeten ervaren. Alleen een boycot is gepast. Deel 3 in een serie beschouwingen. 

Merkwaardig, dat Rolf Bos in zijn boeiende historische overzicht de onmiddellijke toekomst zo tekortdoet. Zijn scenario is dat Oekraïne de Olympische Spelen zal boycotten en dat de rest van de wereld wel gaat. Hoe waarschijnlijk is dat? Zullen de Baltische landen Oekraïne in de steek laten? Polen? Als deze landen een boycot steunen zal het Westen tot op het bot verdeeld raken.

Parijs als hoofdstad van een verdeeld Europa is het mooiste cadeautje dat Poetin zich kan wensen.

In de vorige artikelen zijn tal van voorbeelden gepasseerd over de relatie tussen sport en politiek in het Oost-West conflict. Het dreigement van Jimmy Carter om de Olympische Spelen in Moskou in 1980 te boycotten, na de Russische inval in Afghanistan in december 1979 en het appel van Sacharov vanwege de mensenrechten, viel niet in goede aarde in Frankrijk en Duitsland. Vergeten wordt dat dit conflict samenviel samen met het moeizame NAVO-besluit van december 1979 om nieuwe raketten in Europa te plaatsen. Met name de Duitse bondskanselier Helmut Schmidt kon geen verdere verdeeldheid gebruiken. Het resultaat was een waaier van halfslachtige beslissingen: kleine delegaties naar Moskou, de ene sportbond wel en de andere niet, gedoe met vlaggen, et cetera.

In het recentere geheugen zitten de foto’s gegrift van een vrolijke president Macron samen met Poetin op de tribune in Moskou tijdens de finale van het WK-voetbal in Moskou in 2018. Duidelijker bewijs dat het Westen akkoord was met de annexatie van de Krim in 2014 (niet de jure, wel de facto) kon Poetin zich niet wensen. Die foto’s worden volgend jaar ongetwijfeld weer uit het archief gehaald.

En dan is er de binnenlandse politiek. De Zomerspelen in Parijs zijn luttele maanden voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Is Oekraïne dan inderdaad teruggebracht tot een regionaal conflict in Europa?

Ik vrees dat Parijs-2024 een grotere tijdbom onder de westerse eenheid is dan alle Leopards en F-16s bij elkaar. Uiteraard zijn de Fransen zich daarvan bewust. Kan Rolf Bos iets aan zijn analyse toevoegen over pogingen nu van Frankrijk om te voorkomen dat het nationale feestje van volgend jaar de mist in gaat? 

Laurens Hogebrink

Over een jaar vinden in Parijs de Olympische Zomerspelen plaats. Het IOC heeft nog geen eigen standpunt over de vraag of (Wit)Russische sporters dan mogen meedoen. Voormalig sportjournalist Rolf Bos maakt zich geen illusies. Het IOC zal uiteindelijk besluiten dat Russische atleten onder neutrale vlag mogen deelnemen. De Nederlanders zullen zich vervolgens conformeren. Het Parijs van Macron is volgens hen immers niet het Moskou van Brezjnev of het Berlijn van Hitler. Dat Oekraïners dan uit protest besluiten uit Parijs weg te blijven, zal NOC*NSF niet deren, aldus Bos. Deel 3 in een serie beschouwingen.

Sport is wel degelijk politiek! Het grote probleem is en blijft, dat succes van Russische sporter/sportploeg op de OS van Parijs kan worden 'uit genut' door Poetin en zijn kliek. Het zij richting zijn volk, het zij richting de wereld. En dan is/wordt sport wel degelijk politiek. Daar kan de sporter en/of ploeg niets aan doen, maar het is wel op dat moment een politiek feit. En dat is denk ik het laatste waar we op zitten te wachten. Zo dachten de Nazi's de OS van 1936 ook te gebruiken.
Reden dat de teleurstelling bij Hitler en zijn trawanten groot was, toen Jesse Owens (een zwarte man!) viermaal goud won tijdens de OS in Berlijn aldaar. Hitler heeft vanuit die hoedanigheid min of meer de verplichting vanuit het Olympisch Committee geweigerd, 'iedereen' de hand te schudden die had gewonnen. Hij wilde in eerste instantie alleen 'de Arische winnaars' feliciteren. Saillant detail: Jesse Owens, die dit later hoorde trok zijn schouders op en vertelde dat hij ook niet zou worden ontvangen op het Witte Huis en ook geen hand zou krijgen van de Amerikaanse President. Hij was immers zwart. Het kan verkeren.

Hans Marks

Over een jaar vinden in Parijs de Olympische Zomerspelen plaats. Het IOC heeft nog geen eigen standpunt over de vraag of (Wit)Russische sporters dan mogen meedoen. De Oekraïens/Nederlandse ex-profvoetballer Jevgen Levtsjenko wil dat het IOC de beslissing niet vooruitschuift. Zolang ze zich niet actief uitspreken tegen de oorlog in Oekraïne moeten Russische atleten volgens hem worden geweerd bij de Spelen. Deel 2 in een serie beschouwingen.