Volgens de Russische schrijver Sergej Lebedev is de moderne propaganda in Rusland 'antimodernistisch en ahistorisch'. En veel gevaarlijker dan die uit de Sovjet-Unie. 'De overheid criminaliseert de geschiedenis en zet haar in als repressiemiddel: het rechtvaardigen van oude misdaden helpt haar bij het begaan van nieuwe.'
Russians are wary of raising the issue of collective responsibility for Stalinism, writes Dutch historian Gijs Kessler, because they don’t want to confront each other. Igor Torbakov disagrees. In response to Kessler’s essay, he stresses the persistence of authoritarian political culture in contemporary Russia as a decisive factor of ‘sociological communism’.
Rusland worstelt met het verwerken van de Stalin-terreur. Ontzeg mensen niet het recht te zwijgen over het gruwelijke verleden, schreef historicus Gijs Kessler. Geef Rusland, waar de dictatuur veel langer heeft geduurd dan in nazi-Duitsland, de kans op zijn eigen manier met de geschiedenis om te gaan. Laura Starink brengt daar tegenin dat er twee categorieën zijn die dat recht niet hebben: historici en machthebbers.
(English translation of Kessler's start of the debate)
For more than a quarter of a century Joseph Stalin ruled over Soviet Russia. Eighty years ago the terror he unleashed over his own country culminated in the mass arrests and show trials of 1937-38. Millions of families were torn apart in those years. For decades they remained silent. These days the Stalinist terror is commemorated. But there is little ‘real’ engagement with its legacy, comparable to the ‘Vergangenheitsbewältigung’ in Germany. Isn’t that logical in a country where victims and perpetrators still live side by side? Dutch historian Gijs Kessler defends the right of their descendants to remain silent.