Was Rusland betrokken bij de aanval met chemische wapens op de stad Khan Sheikhoun door de luchtmacht van Assad? Het Pentagon is dat aan het onderzoeken. Rusland houdt vast aan zijn versie van de gebeurtenissen, waarbij het ontkent dat de chemische stoffen zijn afgeworpen door de luchtmacht van Assad.
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Tillerson leverde harde kritiek op Moskou, omdat de Russen de aanval, die aan bijna 90 mensen het leven kostte, niet hadden verhinderd. Hij zei niet te weten of de Russen op de hoogte waren, dan wel geen controle hadden of dat Assad hen te slim af was geweest. Als bondgenoot van Assad en waarborgsteller van de afspraken over vernietiging van chemische wapens door Syrië, heeft Rusland volgens Tillerson gefaald in zijn verantwoordelijkheid. Rusland is ‘of incompetent of medeplichtig’, zei hij aan de vooravond van zijn eerste bezoek aan Moskou, dat voor 11 en 12 april op de agenda staat.
Rusland houdt nog steeds vast aan een eigen versie van de gebeurtenissen, maar zegt dat het een onafhankelijk onderzoek zal steunen. Meteen na de aanval verklaarde het ministerie van Defensie in Moskou dat de Syrische luchtmacht een ‘grote opslagplaats van wapens en materieel van terroristen’ had gebombardeerd. Daar zouden de opstandelingen ook giftige chemicaliën produceren, die bij de aanval vrijgekomen zouden zijn en de slachtoffers in Khan Sheikhoun maakten. Bewijzen voor deze versie, leverde Moskou niet.
Staart die met de hond kwispelt
Deze reactie wordt behalve ongeloofwaardig als hulpeloos aangemerkt door de Russische buitenlandcommentator Vladimir Frolov. In een artikel op de Russische site Republic.ru beschouwt hij dit als aanwijzing dat Moskou door Assad overvallen is. Als motief vermoedt Frolov dat Assad de besprekingen voor een politieke regeling in Syrië, die onder auspiciën van Rusland en Turkije worden gehouden, wil torpederen.
Assad en Iran zien niets in welke politieke regeling ook, zij willen doorvechten tot zij een totale overwinning hebben behaald, schrijft Frolov. ‘Natuurlijk hebben de “Syrische vrienden”de Russen niet gewaarschuwd over hun voornemen om met chemische wapens aan te vallen. Het is een klassiek geval van de staart die met de hond kwispelt.’
Frolov meent dat Moskou in elk geval moet meewerken aan een onafhankelijk onderzoek naar de chemische aanval. En dat Rusland een niet mis te verstaan signaal moet afgeven aan Assad door hem te dwingen de inzet van zijn luchtmacht te laten controleren door de Russen. Dat is in het belang van Rusland, want alleen dan is er kans op het tot stand brengen van een politieke regeling en kan Rusland zich aan de omhelzing van Assad ontworstelen, schrijft hij.